Herdenking 2 september 2019
Toespraak 75 jaar herdenking
Beste allen, Beste Hilaire,
Ik permitteer mij op deze zeer speciale dag om,
in het eeuwige veld van de partizanen, ergens hierboven,
jou Hilaire, in de directe vorm aan te spreken want ik ben ervan overtuigd
dat jij en al diegenen die naast je zitten aan de tafel van de Heer,
onze boodschappen vandaag, zeker zullen horen:
Beste Hilaire,
Ik zie hier voor mij , net zoals vorig jaar maar ook het jaar ervoor, en het jaar daarvoor ..
dat hier zoveel vaandeldragers en zoveel vrienden opnieuw staan om jou te herdenken en
dat dus al 75 jaren lang zonder onderbreking,
vandaag zie ik als ik kijk naar de meeste aanwezigen, bijna allemaal mensen staan die jou niét in levende lijve hebben gekend én toch
staan ze hier,
ze hoorden jouw verhaal van de ondergrondse.
ze luisterden niet alleen, ze begrepen het ook.
Tegelijkertijd is jouw verhaal ook dàt van al je vrienden waarvan de meesten zich al vervoegden bij jou.
Ik zie hier voor mij voor de 75e keer de bijzondere roeping van alle oudstrijders van NSB en NSB Kortenaken, een traditie van inzet en eerbetoon. De laatste jaren zorgen Marijke Stiers en Danny Mees, hun familie en vrienden nog steeds voor het verder zetten van dé herinnering.
Sinds dan belichamen zij mede het doel van de grootste vaderlandslievende vereniging NSB hier in deze omgeving, zij zorgen ervoor samen met hun collega’s dat de herinnering
écht levend blijft in ons ganse land, zelfs over de grenzen heen.
Pa, jouw vader, mijn grootvader, ook hij heeft na zijn thuiskomst van Buchenwald als voorzitter van NSB een tijd de boodschap verder kunnen doorgeven; wat zou hij fier zijn als hij dit hier zou zien !
Ik zie hier voor mij voor de zoveelste keer de buren van jouw monument, die de stoeltjes elk jaar klaarhebben gezet en de vaderlandskleuren opnieuw hebben buiten gehangen, ze zien jouw herinnering gebeiteld in de steen elke dag opnieuw, wat moeten zij telkens denken ?
ik zie hier de mensen die al jaren voorbij je grafsteen op het kerkhof van Assent maar ook hier stilstaan bij jou en zelfs proper maken, want tja je familie woont te ver af.;
Ik zie hier bij ons ook de nieuwe gezichten van de laatste jaren,
mensen die ontroerd zijn geraakt door de ontdekking van hun naambetekenis en hun speciale link met jou Hilaire, het is zo bijzonder dat we elkaar leerden kennen.
Ik zie ook mensen die onthuld hebben dat hun moeder jou heeft gewassen toen je levensloze lichaam werd opgegraven op 3 september, en wiens vader een paar maanden eerder de dode lichamen van Blenkinsops’ crew naar het kerkhof heeft gevoerd
hoe moeten zij al die tijd die getuigenis hebben gedragen ?
Ik zie hier mensen die zich moeite noch troost spaarden om verder opzoekingen te doen uit het hele verzetsverhaal waar jij het laatste stuk van, je jonge leven 100% hebt voor geleefd, waar jij een plaats kreeg in hun museum want jij zorgde een stukje mee voor het oplaaien van hun passie..
Mensen die verder opzoekingen blijven doen naar wat er is gebeurd zo’n mensenleven terug , op zoek naar de gevaren die jij hebt opgezocht en dat voor het bevrijden van jouw volk en te sterven voor jouw België, vaderlandsliefde noemt men dat ..
ik spreek je hier vandaag aan Hilaire, bijna
alsof je hier echt levend bij ons staat, want dat gevoel is nu nét het gevolg van wat al deze vaandeldragers hier verderzetten na zoveel jaar van hun voorgangers, wat zij doen dat is precies wat het betekent om ‘ de herinnering levend te houden’
mijn familie is zeer dankbaar dat al deze vaandeldragers vandaag hier het unieke en levende bewijs van zijn, het kan dus echt wel, voor wie in huidige tijden zou twijfelen ..
Het feit Hilaire , dat de gezondheid van je zussen Lea en Anna hun belemmert heeft om hier te kunnen zijn, is spijtig,
maar jij, Fons, Romain, moeke en pa waken vast en zeker mee over hun welzijn op hun gezegende leeftijd en ik ben ervan overtuigd dat ik in hun naam ook kan spreken. Ze zijn ondertss 96 en 97 j ,
wat moet er vandaag in hun geest omgaan al 75 jaren lang, zij waren de getuigen van op de eerste rij ?
Ik zie in jouw aards met inkt getypt dossier uit de weerstand de opsommingen van heel wat durf en straffe acties, durf maar dan zonder enig eigenbelang en straf maar dan met het grootste respect voor het menselijk leven, .. Ook pa en moeke en je zussen en broers kregen hun deel van deze koek want ook zij kozen ervoor te leven met aanhoudende angsten en grote risico’s om dan toch uiteindelijk opgepakt te worden door de vijand.
Net zoals zoveel mensen toen het moeten beleefd hebben. Ik kan het proberen maar het me echt voorstellen lukt niet,
wat moeten zij toen àllemààl hebben doorstaan ?
Ik zie nu pas helder wat onze familie bindt met de gezinnen van Meensel-Kiezegem,
waar jij Teddy Blenkinsop naartoe bracht omdat het thuis bij mijn grootouders en in de bossen van Assent niet meer veilig was, want
Half juli 44 werd pa meegevoerd naar het concentratiekamp omdat de Gestapo jou al een hele tijd zocht en het resultaat was dat je je acties in het verzet zonder aarzelen verdubbelde en de prijs op je hoofd meteen compleet werd.
in de tijd tussen begin augustus en 3 september ben je bij die verschillende acties een paar keren gewond geraakt aan je schouders en je been,
en op de dag dat de bevrijding al in het land was ingezet, werd je in de val gelokt maar je zorgde ervoor dat de anderen nog weg konden vluchten, las ik meerdere keren in je dossier ..
Dààrom dus ben jij een held van toen ..
je moest je eigen graf graven en je kreeg een paar schoten met als laatste schot in het hoofd een fatale wonde…
wat moet jij die laatste minuten gedacht hebben ?
dat is een vraag die ik je jongste zus, mijn moeder zo vaak heb horen stellen sinds ik kind was ..
Het had nochtans nog anders kunnen verlopen want in Meensel-Kiezegem , een paar weken eerder nog, zou je jezelf opofferen ingeval je zou opgepakt worden, je had er je revolver achtergelaten op een kleerkast bij de mensen waar je was ondergedoken en kon niet terug naar dat huis, je vroeg om deze dringend te gaan halen, maar uiteindelijk ben je er gelukkig op t nippertje kunnen ontsnappen..
En waarschijnlijk was je erg opgelucht Hilaire, dat je had gezorgd voor de veiligheid van deze beloftevolle broeder- piloot uit Canada en hij weg was uit de grote risicozone.
Maar
begin augustus zorgden de razzia’s in Meensel Kiezegem voor het meepakken van een kleine honderd mensen naar de concentratiekampen van Neuengamme en omstreken,
en ook Teddy stierf er uiteindelijk van ontbering, samen met de andere 62 dorpsgenoten, zij hebben samen nu ook hun eigen plekje terug thuis, niet ver van hier: in het museum 44,
Hilaire, ik zie hier mensen die willen blijven herinneren die willen dat het niet meer gebeurt, ik zie nu als volwassen mens de littekens die ik met mijn ogen als klein kind bij mijn grootouders maar heel oppervlakkig kon bekijken, ik wist toen nog niet wat beestenwagons, verraad, wit en zwart of sabotages betekenden, want
op 3 september was het altijd heel speciaal in Struik Assent, het was een feestdag, de hele familie was er àltijd op deze Hoogdag , al je broers , zussen en je nichtjes en je neefjes, je ouders in hun huisje daar- met de grote zolder vol herinneringen van de weerstand,
de sfeer was steeds heel zachtmoedig, rustig en sereen, het ging dan altijd over ‘onzen Hilaire en zijn kameraden, Blenkinsop, .. en pa die na het concentratiekamp vertelde dat er eigenlijk in deze wereld gewoon goeie en slechte mensen waren, eender van welk land ‘
we aten samen, en dan kwamen we met z’n allen naar hier, voor jou.
Het is om die reden dat de fakkel hier vandaag ook aanwezig is, ter ere van de jonge mensen zoals jij Hilaire,
de fakkel moet beschouwd worden als een vurig symbool van de herinnering ,
van onze diepste eerbied voor jou en àl je overleden broeders.
En ja, het is inderdaad 75 jaar later nog steeds een Hoogdag in zijn mooiste betekenis !
want vandaag zijn we hier opnieuw , en voelen we mee zo goed als we kunnen met jou , met de piloot en zijn crew, met àl je kameraden en slachtoffers.
we durven te denken aan jouw laatste minuten voor het fatale schot, we praten met
zij die het al heel hun leven meedragen.
Zonder haat en met vergeving blijven we met iedereen hier rond jou, herdenken.
Vandaag is het een Hoogdag.
Dank U Hilaire
Dank U allen
Linda Van der Meeren 2 september 2019
Beste allen, Beste Hilaire,
Ik permitteer mij op deze zeer speciale dag om,
in het eeuwige veld van de partizanen, ergens hierboven,
jou Hilaire, in de directe vorm aan te spreken want ik ben ervan overtuigd
dat jij en al diegenen die naast je zitten aan de tafel van de Heer,
onze boodschappen vandaag, zeker zullen horen:
Beste Hilaire,
Ik zie hier voor mij , net zoals vorig jaar maar ook het jaar ervoor, en het jaar daarvoor ..
dat hier zoveel vaandeldragers en zoveel vrienden opnieuw staan om jou te herdenken en
dat dus al 75 jaren lang zonder onderbreking,
vandaag zie ik als ik kijk naar de meeste aanwezigen, bijna allemaal mensen staan die jou niét in levende lijve hebben gekend én toch
staan ze hier,
ze hoorden jouw verhaal van de ondergrondse.
ze luisterden niet alleen, ze begrepen het ook.
Tegelijkertijd is jouw verhaal ook dàt van al je vrienden waarvan de meesten zich al vervoegden bij jou.
Ik zie hier voor mij voor de 75e keer de bijzondere roeping van alle oudstrijders van NSB en NSB Kortenaken, een traditie van inzet en eerbetoon. De laatste jaren zorgen Marijke Stiers en Danny Mees, hun familie en vrienden nog steeds voor het verder zetten van dé herinnering.
Sinds dan belichamen zij mede het doel van de grootste vaderlandslievende vereniging NSB hier in deze omgeving, zij zorgen ervoor samen met hun collega’s dat de herinnering
écht levend blijft in ons ganse land, zelfs over de grenzen heen.
Pa, jouw vader, mijn grootvader, ook hij heeft na zijn thuiskomst van Buchenwald als voorzitter van NSB een tijd de boodschap verder kunnen doorgeven; wat zou hij fier zijn als hij dit hier zou zien !
Ik zie hier voor mij voor de zoveelste keer de buren van jouw monument, die de stoeltjes elk jaar klaarhebben gezet en de vaderlandskleuren opnieuw hebben buiten gehangen, ze zien jouw herinnering gebeiteld in de steen elke dag opnieuw, wat moeten zij telkens denken ?
ik zie hier de mensen die al jaren voorbij je grafsteen op het kerkhof van Assent maar ook hier stilstaan bij jou en zelfs proper maken, want tja je familie woont te ver af.;
Ik zie hier bij ons ook de nieuwe gezichten van de laatste jaren,
mensen die ontroerd zijn geraakt door de ontdekking van hun naambetekenis en hun speciale link met jou Hilaire, het is zo bijzonder dat we elkaar leerden kennen.
Ik zie ook mensen die onthuld hebben dat hun moeder jou heeft gewassen toen je levensloze lichaam werd opgegraven op 3 september, en wiens vader een paar maanden eerder de dode lichamen van Blenkinsops’ crew naar het kerkhof heeft gevoerd
hoe moeten zij al die tijd die getuigenis hebben gedragen ?
Ik zie hier mensen die zich moeite noch troost spaarden om verder opzoekingen te doen uit het hele verzetsverhaal waar jij het laatste stuk van, je jonge leven 100% hebt voor geleefd, waar jij een plaats kreeg in hun museum want jij zorgde een stukje mee voor het oplaaien van hun passie..
Mensen die verder opzoekingen blijven doen naar wat er is gebeurd zo’n mensenleven terug , op zoek naar de gevaren die jij hebt opgezocht en dat voor het bevrijden van jouw volk en te sterven voor jouw België, vaderlandsliefde noemt men dat ..
ik spreek je hier vandaag aan Hilaire, bijna
alsof je hier echt levend bij ons staat, want dat gevoel is nu nét het gevolg van wat al deze vaandeldragers hier verderzetten na zoveel jaar van hun voorgangers, wat zij doen dat is precies wat het betekent om ‘ de herinnering levend te houden’
mijn familie is zeer dankbaar dat al deze vaandeldragers vandaag hier het unieke en levende bewijs van zijn, het kan dus echt wel, voor wie in huidige tijden zou twijfelen ..
Het feit Hilaire , dat de gezondheid van je zussen Lea en Anna hun belemmert heeft om hier te kunnen zijn, is spijtig,
maar jij, Fons, Romain, moeke en pa waken vast en zeker mee over hun welzijn op hun gezegende leeftijd en ik ben ervan overtuigd dat ik in hun naam ook kan spreken. Ze zijn ondertss 96 en 97 j ,
wat moet er vandaag in hun geest omgaan al 75 jaren lang, zij waren de getuigen van op de eerste rij ?
Ik zie in jouw aards met inkt getypt dossier uit de weerstand de opsommingen van heel wat durf en straffe acties, durf maar dan zonder enig eigenbelang en straf maar dan met het grootste respect voor het menselijk leven, .. Ook pa en moeke en je zussen en broers kregen hun deel van deze koek want ook zij kozen ervoor te leven met aanhoudende angsten en grote risico’s om dan toch uiteindelijk opgepakt te worden door de vijand.
Net zoals zoveel mensen toen het moeten beleefd hebben. Ik kan het proberen maar het me echt voorstellen lukt niet,
wat moeten zij toen àllemààl hebben doorstaan ?
Ik zie nu pas helder wat onze familie bindt met de gezinnen van Meensel-Kiezegem,
waar jij Teddy Blenkinsop naartoe bracht omdat het thuis bij mijn grootouders en in de bossen van Assent niet meer veilig was, want
Half juli 44 werd pa meegevoerd naar het concentratiekamp omdat de Gestapo jou al een hele tijd zocht en het resultaat was dat je je acties in het verzet zonder aarzelen verdubbelde en de prijs op je hoofd meteen compleet werd.
in de tijd tussen begin augustus en 3 september ben je bij die verschillende acties een paar keren gewond geraakt aan je schouders en je been,
en op de dag dat de bevrijding al in het land was ingezet, werd je in de val gelokt maar je zorgde ervoor dat de anderen nog weg konden vluchten, las ik meerdere keren in je dossier ..
Dààrom dus ben jij een held van toen ..
je moest je eigen graf graven en je kreeg een paar schoten met als laatste schot in het hoofd een fatale wonde…
wat moet jij die laatste minuten gedacht hebben ?
dat is een vraag die ik je jongste zus, mijn moeder zo vaak heb horen stellen sinds ik kind was ..
Het had nochtans nog anders kunnen verlopen want in Meensel-Kiezegem , een paar weken eerder nog, zou je jezelf opofferen ingeval je zou opgepakt worden, je had er je revolver achtergelaten op een kleerkast bij de mensen waar je was ondergedoken en kon niet terug naar dat huis, je vroeg om deze dringend te gaan halen, maar uiteindelijk ben je er gelukkig op t nippertje kunnen ontsnappen..
En waarschijnlijk was je erg opgelucht Hilaire, dat je had gezorgd voor de veiligheid van deze beloftevolle broeder- piloot uit Canada en hij weg was uit de grote risicozone.
Maar
begin augustus zorgden de razzia’s in Meensel Kiezegem voor het meepakken van een kleine honderd mensen naar de concentratiekampen van Neuengamme en omstreken,
en ook Teddy stierf er uiteindelijk van ontbering, samen met de andere 62 dorpsgenoten, zij hebben samen nu ook hun eigen plekje terug thuis, niet ver van hier: in het museum 44,
Hilaire, ik zie hier mensen die willen blijven herinneren die willen dat het niet meer gebeurt, ik zie nu als volwassen mens de littekens die ik met mijn ogen als klein kind bij mijn grootouders maar heel oppervlakkig kon bekijken, ik wist toen nog niet wat beestenwagons, verraad, wit en zwart of sabotages betekenden, want
op 3 september was het altijd heel speciaal in Struik Assent, het was een feestdag, de hele familie was er àltijd op deze Hoogdag , al je broers , zussen en je nichtjes en je neefjes, je ouders in hun huisje daar- met de grote zolder vol herinneringen van de weerstand,
de sfeer was steeds heel zachtmoedig, rustig en sereen, het ging dan altijd over ‘onzen Hilaire en zijn kameraden, Blenkinsop, .. en pa die na het concentratiekamp vertelde dat er eigenlijk in deze wereld gewoon goeie en slechte mensen waren, eender van welk land ‘
we aten samen, en dan kwamen we met z’n allen naar hier, voor jou.
Het is om die reden dat de fakkel hier vandaag ook aanwezig is, ter ere van de jonge mensen zoals jij Hilaire,
de fakkel moet beschouwd worden als een vurig symbool van de herinnering ,
van onze diepste eerbied voor jou en àl je overleden broeders.
En ja, het is inderdaad 75 jaar later nog steeds een Hoogdag in zijn mooiste betekenis !
want vandaag zijn we hier opnieuw , en voelen we mee zo goed als we kunnen met jou , met de piloot en zijn crew, met àl je kameraden en slachtoffers.
we durven te denken aan jouw laatste minuten voor het fatale schot, we praten met
zij die het al heel hun leven meedragen.
Zonder haat en met vergeving blijven we met iedereen hier rond jou, herdenken.
Vandaag is het een Hoogdag.
Dank U Hilaire
Dank U allen
Linda Van der Meeren 2 september 2019